Als u een afspraak wilt maken, kunt u dit gerust telefonisch doen, dan bespreek ik met u de mogelijkheden.

U mag natuurlijk ook mailen naar: miekehavik@gmail.com

Ter inleiding
Op deze pagina wordt getracht kort uit te leggen wat haptonomie en haptotherapie inhouden, zodat u als potentiële cliënt weet wat van haptotherapie kan en mag worden verwacht.
Wilt u meer weten dan kunt u altijd de uitgebreidere literatuur raadplegen. Zie hiervoor de literatuurverwijzing onderaan deze pagina. De definities van haptonomie en haptotherapie zijn al op een andere plaats gegeven en zullen we hier niet herhalen (zie onder kennismaking).

Haptonomie
Haptonomie ligt ten grondslag aan de haptotherapie. Onder haptonomie wordt verstaan: de theorie van het gevoel en het gevoelsleven, die de nabijheids-, aanrakings- en gevoelsaspecten bestudeert van menselijke affectieve relaties (het Griekse woord ‘hapsis’betekent ‘tast’, ‘nomos’ verwijst naar ‘regels, wetten’). Haptonomie bestudeert de ontwikkeling van het gevoelsleven en in ruimere zin de gevoelsmatige wisselwerking tussen mensen.

Haptonomie als geheel van inzichten in de gevoelde, affectieve menselijke communicatie en als zienswijze, vindt haar oorsprong in de jaren ’50 van de twintigste eeuw. Direct na de Tweede Wereldoorlog was er een cultuur van ‘niet zeuren, maar aanpakken’. Alles werd verstandelijk beredeneerd en moest effectief, efficiënt en nuttig zijn. De maatschappij verlangde van iedereen een onvoorwaardelijke inzet. In deze situatie belandden nogal wat mensen bij de psychiater of raakten anderszins in de problemen.
In die tijd was er een aantal mensen dat als hulpverlener met deze problematiek werd geconfronteerd. Zij hadden elk hun eigen invalshoek. Enkele vooraanstaande hulpverleners/wetenschappers zochten elkaar destijds op en probeerden e.e.a. wetenschappelijk te verklaren en aan te pakken. Zo kunnen met name worden genoemd:

• Psychiater doctor Anna Terruwe
• Fysiotherapeut en uiteindelijk grondlegger van de haptonomie Frans Veldman
• Onderwijzer, pedagoog en filosoof Dorus Gerritse.

Zij hebben o.a. aan de wieg gestaan van de haptonomie als wetenschappelijke stroming.
Hun gedachtegoed gaat ervan uit dat de mens wordt geboren als voeler en tot denker gemaakt. Vanaf de geboorte en zelfs al daarvoor is de mens vooral gericht op gevoelsindrukken terwijl het denken pas later tot ontwikkeling komt. Erna zijn de omgeving waarin het kind opgroeit alsmede de eigen persoonlijkheidsstructuur bepalend voor de verdere ontwikkeling van het gevoelsleven. De stelling vanuit de haptonomie is dat iemand pas echt tot volle ontwikkeling kan komen als diegene in contact kan komen met het eigen gevoel vanuit het lichaam. Op basis daarvan kan ieder individu zijn eigen verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en zijn plaats in de wereld. Het gaat dus met name om die goede balans tussen gevoel en verstand. En als het gevoel op de een of andere manier wordt onderdrukt door (nare) gebeurtenissen (zoals maatschappelijk verwachtingspatroon, trauma’s, ruzies, te weinig of verkeerde aandacht e.d.) van buitenaf of door de eigen persoonlijkheidsstructuur, dan kan ook niet adequaat worden gereageerd op (gevoels)signalen die het eigen lichaam afgeeft. Het lichaam slaat de gevoelsindrukken op en op enig moment kan dit tot een ontlading komen, zo sterk dat je er fysiek of mentaal ‘ziek’ van wordt.
Het mooie van de haptonomie is dat het duidelijk wordt dat de gevoelscomponent bij iedereen in de basis aanwezig is. Soms is dit gevoelscomponent (vaak om verschillende redenen) niet goed ontwikkeld. In de haptotherapie gaan cliënt en therapeut hiermee aan de slag.

Haptotherapie
De haptotherapie baseert zich op de menswetenschap haptonomie: een wetenschap die de fenomenen in het menselijk contact beschrijft. Bij de haptotherapie probeert de haptotherapeut op basis van de haptonomische inzichten in eerste instantie een vertrouwensrelatie met de cliënt te krijgen. Vanuit deze situatie kan de haptotherapeut inzicht krijgen in de juiste problematiek van de cliënt. Dit vormt de basis voor het behandelplan dat de haptotherapeut in overleg met de cliënt opstelt.

Het behandelplan zal er met name op gericht zijn om door aanraking en ervaringsoefeningen de gevoelsbarrières van de cliënt af te tasten. De cliënt leert ervaren dat hij/zij het lichaam kan voelen, en daarbij de spanning los kan laten. Als de cliënt dit ervaart zal hij/zij meer zichzelf kunnen zijn. Hij/zij zal hierdoor onbevangener in het leven staan en zich niet zomaar aan de kant laten zetten.

Dit is in kort bestek beschreven wat er tijdens een behandeling gebeurt. Afhankelijk van de ernst van de problematiek is de behandelduur korter of langer.

Er zijn verschillende boeken verschenen over haptonomie en haptotherapie. Twee bekende boeken die van Bob Boot en Els Plooij. Beide boeken zijn prettig leesbaar en bevatten veel cases.

Literatuur

• Boot, B., Haptonomie. Een kwestie van gevoel. Uitgeverij Archipel, Amsterdam/Antwerpen, 2004.
• Gerritse, T.A.C.M., Over kleine dingen. Een inleiding in de haptonomie. Elsevier, Maarssen, 2000.
• Plooij, E., Haptotherapie. Praktijk en theorie. Harcourt Book Publicers, 2005
• Veldman, F., Haptonomie. Wetenschap van de affectiviteit. Uitgeverij Bijleveld, Utrecht, 1987.
• Veldman, F., Levenslust en Levenskunst. Uitgeverij Van der Veer Media, 2007.